Na twintig jaar van zelfontwikkeling, studie en innerlijk werk, zie ik onderdrukking met andere ogen. Niet alleen als iets wat buiten mij gebeurde — maar ook als een ervaring die diep in mijzelf leefde.
Van buiten krachtig, van binnen gevangen
Opgegroeid met jeugdtrauma en een christelijk-gereformeerde opvoeding, voelde ik me vaak opgesloten in een sluier van onderdrukking.
Ik leek zelfverzekerd, maar diep vanbinnen worstelde ik met gevoelens van afwijzing en het idee dat ik ‘niet goed genoeg’ was. Toch deed ik alles netjes — vanuit discipline en overlevingsdrang. Niet vanuit zelfvertrouwen, want dat kende ik niet.
Achter die façade schuilde het verhaal van seksueel misbruik — een diep machtsmisbruik dat mijn eigenwaarde en bestaansrecht aantastte. En al begreep ik later dat ook daders vaak zelf slachtoffers zijn van onverwerkt leed, bleef de pijn bestaan.
De vicieuze cirkel van slachtofferschap
Zolang we blijven wijzen naar de dader, blijven we gevangen in de slachtofferrol.
Echte vrijheid ontstaat wanneer we durven kijken naar onze eigen innerlijke dynamiek — waar we zelf ook dader of onderdrukker kunnen zijn, van onszelf of van anderen.
Die erkenning is geen beschuldiging, maar een bevrijding. Alleen zo breken we de cirkel.
Een dubbele realiteit
Mijn opvoeding kende warmte, traditie en geloof. Maar tegelijk voelde ik van jongs af aan dat er iets voor mij niet passend was.
Als kind had ik heldere dromen en intuïtieve inzichten. Maar daar was geen ruimte voor. Alles wat ‘anders’ was — zoals spiritualiteit, het oosterse, of zelfs een yin-yang- of ban de bom-sieraad — werd als gevaarlijk gezien.
Langzaam begon ik delen van mezelf te verstoppen. In mijn overlevingsstand paste ik me aan, werd vaak defensief. Niemand mocht me meer raken.
De doofpot in mijzelf
Met elke laag die ik wegdrukte, werd de innerlijke doofpot groter. Alles wat ik niet mocht voelen, alles wat ‘niet paste’, hield ik binnen.
Maar uiteindelijk zijn we allemaal liefdevolle mensen, vaak onbewust van onze eigen waarde. We leven in systemen vol oude conditioneringen en overtuigingen over hoe het ‘hoort’.
Totdat we besluiten daarmee te stoppen.
En dan kunnen en mogen we nog steeds geloven — want écht geloven is vrijheid, zonder restricties.
Vrij zijn begint bij jezelf
Vandaag ben ik dankbaar voor het inzicht:
Dat ik mezelf zo lang heb onderdrukt — en dat ik daar de keus voelde en er ook zélf uit kon stappen.
In wezen had niemand me verboden om mezelf te zijn. De wereld wist allang wie ik was. Ik was het die mezelf klein hield.
En dus stel ik jou deze vragen:
Wat houdt jou klein?
Welke overtuigingen of patronen onderdrukken jouw vrijheid?
En wanneer geef jij jezelf toestemming om werkelijk te zijn wie je écht bent?
™